Vlaanderen kent geen echte collectieve bouw- en wooncultuur.
Het gezamenlijk gebruik van ruimte, voorzieningen,… laat staan 'collectief ondernemerschap' wordt maar sporadisch in de praktijk gebracht. Wel lijkt hier gaandeweg verandering in te komen.
We zien langsom meer kleine groepjes mensen met een ondernemende instelling, een stuk risico nemen. Nadat de eerste zaadjes zijn gepland, groeit een groep dan gestaag uit tot een volledig project kan gerealiseerd worden.

Helaas zit in de meeste gevallen de factor tijd nog wat tegen.
Door het ontbreken van 'een gangbare praktijk' (met bruikbare formats zoals in Duitsland (Baugruppen), Zwitserland (Woningcorporaties), Denemarken,…) is het voor velen nog wat zoeken en gezien ongekend vaak nog onbemind is, durft de twijfel dan wel eens toeslaan.
De eerste initiatieven moeten nog wat ondersteund worden om te kunnen slagen. In het geval van GUMMARUSHOF was er een welwillende houding van de eigenaar. Het bisdom, eigenaar van de Sint-Gummaruskerk annex school (1926), stelde bij de valorisatie de kans op een sociaal geïnspireerde herbestemming prioritair t.o.v. een snelle verkoop. Hierdoor kon de groep wat 'tijd kon kopen' zich ter dege te vormen.

De toekomst van de stad wordt in toenemende mate bepaald door wat er al is.
Om het grote vraagstuk van de bestaande gebouwenvoorraad op te lossen, is inventiviteit nodig. Inventiviteit die gepaard gaat met durf, de bereidheid om het experiment aan te gaan en risico te nemen.

COHOUSING GUMMARUSHOF schenkt een nieuw leven aan het art-decogetint complex van architecten J. Huygh en S. Van Craen, opgenomen in de inventaris van onroerend erfgoed.
Het ontwerp herbergt in ieder klaslokaal van de jongens- en meisjesvleugel van de voormalige school een woongelegenheid.

Aanvullend zal de toneelzaal worden opgesplitst en opgetopt.
In totaal komen er zo 23 woongelegenheden. Op een site van 0.48ha resulteert dit in een dichtheid van 48won/ha.
De woongelegenheden, met verschillende indelingen en afmetingen, gaan onderdak bieden aan oa. alleenstaanden, maar ook gezinnen met of zonder kinderen.

Delen is duurzaam.
Wanneer je spullen zoals een ladder of bakfiets kunt delen scheelt dat voor het milieu en in je portemonnee.

Maar ook ruimtes kunnen worden gedeeld.
In COHOUSING GUMMARUSHOF zal 'het Oud Nonnetjeshuis’ op de hoek worden omgedoopt tot een ‘gemeenschapshuis’. De bewoners kunnen er op vrijwillige basis samen eten en ontspannen. Er zijn hobbykamers om te ontdekken, leren en bij te kletsen. Er komt een muziekruimte om samen te jammen, een bibliotheek om wijzer te worden, een speelkamer voor de kleinsten.

De bewoners kunnen de kerk zelf als polyvalente ruimte gebruiken of deze verhuren aan derden. Buurt- en sociale organisaties zullen er activiteiten, zoals yogalessen, filmavonden, tentoonstellingen, trainingen of rommelmarkten kunnen organiseren.
Zo gaan die gemeenschappelijke kosten ook ineens een pak omlaag. Omdat de inkomsten binnen een VME (Vereniging van Mede-eigenaars) in de personenbelasting van de verschillende eigenaars terecht komen, werd een CVBA opgericht. De bewoners zijn allen coöperanten. De CVBA is ook door de VME aangesteld als syndicus. Op termijn zouden de inkomsten de beheerskosten moeten kunnen afdekken.

In het atelier naast de kerk, kan worden geklust en hersteld.

De wasbar koppelt het nuttige aan het aangename. Uiteraard vinden we er gedeelde machines. Leuk is dat tijdens plooi-momenten kan worden bijgepraat aan de bar.

De vroegere speelplaats zal omgevormd worden tot gemeenschappelijke tuin met fietsenstalling, zwemvijver, moestuin, rustige verpozingsplekken én speelruimte voor de kinderen.
Via de projectoproep "Proeftuinen ontharding" kan het als “quick win project” hiervoor rekenen op 100’000€ subsidie.

De bewonersgroep is, in afwachting van de grote werkzaamheden, zelf al wat ontmantelingswerken aan het uitwerken. In een circulair gedachtegoed wordt onderzocht hoe de materialen een nieuw leven kunnen krijgen.